| State of a system with energy higher than that of the ground state. This term is most commonly used to characterize a molecule in one of its electronically excited states, but can also refer to vibrational and/or rotational excitation in the electronic ground state. |
სისტემის მდგომარეობა, რომლის ენერგია უფრო მაღალია, ვიდრე ძირითად მდგომარეობაში. ეს ტერმინი ყველაზე ხშირად გამოიყენება მოლეკულის დასახასიათებლად მის ერთ-ერთ ელექტრონულად აღგზნებულ მდგომარეობაში, მაგრამ ასევე შეიძლება მიუთითებდეს რხევით და/ან ბრუნვით აღგზნებაზე ძირითად ელექტრონულ მდგომარეობაში. |
Source | წყარო:
- PAC, 1994, 66, 1077 (Glossary of terms used in physical organic chemistry (IUPAC Recommendations 1994)) on page 1114
- PAC, 1996, 68, 2223 (Glossary of terms used in photochemistry (IUPAC Recommendations 1996)) on page 2241
|
